Het laatste blog wat ik geschreven heb was van 30 september 2021. De titel daarvan was: ‘Hoe het leven opeens totaal anders kan zijn…’. Ik had op dat moment nooit gedacht dat het allemaal nog meer op de kop kon staan dan dat het op dat moment deed. Maar toch kon dat, en hoe..
Begin december 2021 merkte ik dat mijn lichaam niet ‘zichzelf’ was. Ik had veel onrust in mijn lijf en kon totaal niet plaatsen waar dat van kwam. Ik had wel wat drukke maanden gehad, maar ook hele leuke maanden. Zo was ik lekker bezig met mijn opleiding Muziek op Schoot, was ik fijn begonnen als dirigent bij een koor, zat ik er lekker in op m’n werk en had ik een nieuwe vriend! Het was soms wel wat veel, maar ik hield mezelf goed in de gaten en volgens mij was ik nog niet bij mijn grenzen aanbeland. Zo reageerde mijn lichaam echter wel, dus ik stelde me er op in dat ik even een paar dagen tijd nodig had en dat het daarna wel weer wat zou bijtrekken. Maar na een paar dagen werd het alleen maar erger. Ik voelde me steeds slechter, had 0 energie, was veel kortademig en ook gewoon niet lekker. Corona was het ook niet, dus de dokter dacht dat ik gewoon een virusje te pakken had. Uitzieken en daarna gaat het wel weer beter. Maar ook dat klopte niet… Na een paar weken voelde ik me wel iets beter, maar ik had zo weinig energie dat ik amper op mijn benen kon staan. Ik snapte er helemaal niks van. Wat was er met mijn lichaam aan de hand? Waarom kon ik nog geen 5 minuten staan/lopen? Waarom voelde ik me zo enorm onrustig?
Op 24 december kwam er een antwoord op al deze vragen. Er was namelijk een bepaalde test wel positief, en dat was de zwangerschapstest…
De weken daarna hebben we een beetje in een waas geleefd met ook best wat momenten van paniek. Want hoe moest dit nu verder gaan? We waren nog niet zo lang samen, woonden ook niet samen en hadden dit natuurlijk totaal niet gepland. Daarnaast was ik pas net verhuisd naar mijn eigen appartementje en was ik zo lekker bezig met werk en opleiding. Ook ontstond er bij mij paniek omdat ik van mijn arts altijd gehoord had dat ik niet zomaar zwanger mocht worden, en dat was nu wel gebeurd. Gelukkig reageerde de arts positief en maakte hij zich helemaal geen zorgen. Maar ik kwam natuurlijk wel gelijk in een ziekenhuistraject terecht in het WKZ in Utrecht. Hierover volgt binnenkort een aparte blog.
Ondertussen staan we er best goed in. Het is allemaal een beetje geland en we beginnen er steeds meer aan te wennen. We hebben allerlei knopen doorgehakt en zijn druk met dingen regelen. Wat voor dingen? Nou, het zijn er veel, maar één van de dingen is dat we een huis hebben gekocht! Daar moeten straks nog wat dingetjes gebeuren voordat we erin kunnen. Daarnaast moest er ook nog een huis verkocht worden, zijn er notariszaken die geregeld moeten worden, en zijn er veel dingen qua gezondheid en zwangerschap die geregeld moeten worden.
Hoe het nu met mij is qua gezondheid is een lastige. De eerste 14 weken van de zwangerschap waren erg heftig en zwaar. Ik had dus bijna geen kracht/energie in mijn lichaam en was veel misselijk. Na de 14e week begon dat een beetje te veranderen, waardoor ik voorzichtig weer wat dingen kon doen. Zo ben ik weer even een uurtje op het werk geweest, kon ik een keertje naar de winkel en weer wat stukjes wandelen, etc. Jammer genoeg kwam er twee weken terug weer even een tegenslag genaamd Corona… Helaas… Na al die tijd was ik toch ook aan de beurt. Ik vond het toch wel erg spannend toen ik de positieve uitslag van die test kreeg. Corona in combinatie met de zwangerschap en met Lupus. Kan mijn lichaam dit aan en blijft de ziekte rustig? Van Corona ben ik wel flink ziek geweest (verkouden, hoesten, kortademig, koorts, moe, etc.) en helaas nu ook nog niet helemaal hersteld. Ik ben vooral nog erg moe. Gelukkig werd ik tijdens de ‘heftige dagen’ van Corona goed in de gaten gehouden door de huisarts en vanaf een afstand ook door het WKZ. Gelukkig gaat het wel met de dag beter. Hopelijk zet dat door. Daarnaast lijkt de SLE ook nog steeds rustig te zijn. Hopelijk blijft dat ook zo.
Dus met alle dingen samen kan ik wel zeggen dat de wereld de afgelopen maanden echt enorm op z’n kop stond. Gelukkig zijn we weer een beetje geland en kijken we samen positief de toekomst in 🙂
Jong en Lupus 