De titel van mijn vorige blog was: ‘Bijna afgestudeerd!’. Ondertussen zijn we een aantal maanden verder en kan ik zeggen dat mijn leven wel wat verandert is ten opzichte van een paar maanden geleden. Ik heb begin juli inderdaad mijn papiertje van de opleiding Docent Muziek mogen ophalen, waar ik erg blij mee ben. Ik had al een tijdje het gevoel dat ik wel klaar was voor een volgende stap, maar daar heb je dan toch eerst dat papiertje voor nodig ;). De volgende stap is er gekomen: sinds 1 augustus ben ik aan het werk op de buitenschoolse opvang en dit bevalt me tot nu toe erg goed!
Het ding waar ik tegenaan liep bij het bedenken wat ik zou willen doen na mijn studie, was dat ik niet goed wist hoe belastbaar ik ben door mijn ziekte. Een fulltime studie was teveel voor mij, waardoor ik snel overprikkeld raakte en veel moe was. Dit wilde ik juist voorkomen in mijn werk, dus wist ik al gauw genoeg dat ik niet fulltime moest gaan werken en ook geen dagen van 8 uur per dag. Ik wist ook dat ik op dit moment niet het onderwijs in wilde, omdat het docentschap me veel energie kost en niet zo veel energie geeft. Maar toen kwam de vraag: Wat wil ik dan wel? En wat kan ik wel? Ik wou erg graag met jonge kinderen werken, dat is iets wat ik altijd al erg leuk heb gevonden en wat ik mezelf ook wel zie doen. Daarnaast leek het me ook leuk om nog wel wat met muziek te blijven doen, maar niet zo ‘vast’ als in het onderwijs. Toen ik dat voor mezelf op een rijtje had, heb ik een sollicitatiebrief gestuurd. Na een goed gesprek en een middagje meedraaien op de BSO, was er leuk nieuws! Ik werd aangenomen!
Nu werk ik ongeveer 20 uur in de week, verspreid over 3 of 4 dagen. Tot nu toe gaat dit erg goed en ik ben er ook best wel trots op dat het lukt. Dat had ik niet verwacht. Het leuke aan het werk vind ik het contact met de kinderen, de gezelligheid en de mogelijkheid om verschillende dingen te doen met de kinderen. Als ik een muziekactiviteit wil doen, dan kan ik thuis een muziekactiviteit voorbereiden en die uitvoeren. Maar wil ik met de kinderen gaan knutselen, sporten of dansen, dan kan dat ook! Ik ben benieuwd wat dit ‘avontuur’ me gaat brengen!
Qua gezondheid gaat het ook nog steeds goed. De ziekte is nog steeds rustig en onder controle. twee weken terug had ik de controle-afspraak in het ziekenhuis en ook daar waren ze erg tevreden. De controles mogen nu in plaats van elke 3 maanden, elke 6 maanden plaatsvinden! Dus dat is erg goed nieuws! Ik hoop dat dit nog een hele tijd zo mag blijven. Ik weet dat er ook genoeg verhalen zijn van lotgenoten die de ziekte nog niet goed onder controle hebben, dus ik ben erg dankbaar dat het bij mij tot nu toe wel goed gaat.
Jong en Lupus 