Bijna afgestudeerd!

Het viel me op dat het al weer een hele tijd geleden is dat ik een blog heb gepubliceerd. De laatste was van december 2019! En dat terwijl 2020 alweer bijna op de helft is. Ik heb er de afgelopen maanden wel aan gedacht om weer een keer iets te schrijven, maar ik had er in mijn hoofd weinig ruimte voor. In de eerste paar maanden na de kerstvakantie was ik druk bezig met het beginnen aan een nieuwe stage, mijn onderzoek en de voorbereidingen voor mijn muziekproductie. Daarnaast moest ik natuurlijk mezelf ook goed in de gaten houden, zodat ik niet (te veel) over mijn eigen grenzen heen zou gaan. Dat ging de eerste paar maanden best oké, maar ik merkte dat het in maart toch wel weer wat veel werd en dat ik meer rust moest nemen tussendoor. Maar dat ‘iets meer rust nemen tussendoor’ veranderde dankzij corona in ‘continu thuis zijn’. Dat was iets wat niemand begin dit jaar had verwacht en wat alles op de kop zette…

Mijn muziekproductie zou plaatsvinden op 22 april, maar dankzij de maatregelen die genomen werden kon ik niet meer repeteren met de mensen die mee zouden doen. Ook ging het theater dicht, waardoor ik geen locatie meer had. Toen na een tijdje bekend werd dat het nog wel even zou duren voordat de theaters weer open konden gaan, schoot ik totaal in de stress. Want hoe moest het nu met mijn muziekproductie!? Ik wou wel echt graag afstuderen. Deels omdat ik al een jaar extra had gedaan, maar ook omdat ik gewoon toe was aan wat anders. Gelukkig kwamen ze vanuit school met de oplossing om de productie digitaal te maken en het dus door middel van een film te presenteren en in te leveren. Dit heeft veel extra tijd gekost, maar ik vond het wel een leuk alternatief. En ik ben ook zeker trots op het resultaat! Als het goed is krijg ik over een paar dagen mijn cijfer, dus ik ben benieuwd! Daarnaast heb ik gisteren mijn onderzoek gepresenteerd en verdedigd, en ook dit heb ik goed afgerond. Dus het zijn nu echt nog de laatste lootjes en dan kan ik over een paar weken zeggen dat ik afgestudeerd ben!

Als ik nu terugkijk op de afgelopen jaren, kan ik toch wel zeggen dat ik trots op mezelf mag zijn. Ik heb regelmatig momenten gehad dat ik overal klaar mee was of de hoop een beetje verloor. Ik heb ook zo veel momenten gehad dat ik pijn in mijn lichaam had en ook veel stress omdat ik niet wist wat er aan de hand was en ook omdat niemand anders dat wist. Ik heb me vaak machteloos en onbegrepen gevoeld, maar ondanks alles heb ik toch ergens de kracht gevonden om door te zetten en sta ik nu gewoon op het punt van afstuderen!

Ik kon wel duidelijk aan mijn lichaam merken dat de afgelopen maanden stressvol waren. Helemaal richting de laatste paar weken waarin ik nog dingen moest afronden en inleveren kreeg ik steeds meer onrust in mijn lichaam, meer buikpijn-klachten en minder focus en concentratie. Ik hoop dat als ik straks echt afgestudeerd ben, ik weer wat meer tot rust kan komen en mezelf die rust ook kan gunnen. Ook wil ik de komende weken echt een beetje af van dat constant achter de laptop zitten. Het is momenteel even niet anders omdat vanuit school alles via internet gedaan wordt, maar ik denk dat dat constant achter de laptop zitten ook niet echt bijdraagt aan rust en ontspanning. Dus binnenkort maar weer even wat leuke dingen bedenken die gewoon ‘offline’ kunnen!

Zo aan het eind van het schooljaar kom ik ook weer tot de realisatie dat het momenteel ongeveer 2 jaar geleden is dat ik de diagnose SLE kreeg. Aan de ene kant was dit natuurlijk geen fijn nieuws maar doordat ze erachter kwamen wat er met mij aan de hand was, kon ik wel starten met medicatie die de ziekte onder controle kreeg, waardoor ik weer wat ‘normaler’ kon functioneren. Tot op de dag van vandaag blijft de ziekte rustig. Ik heb wel af en toe wat pijnklachten in mijn handen en de afgelopen weken ook wat last van pijn op de borst (lijkt op de pijn van de pericarditis van een paar jaar terug, maar dan een beetje sluimerend), maar de ziekte blijft rustig, dus dat is positief. En het fijne is, dat als ik aangeef dat ik ergens last van heb, dat er nu gelijk naar wordt gekeken. De cardioloog heeft wat onderzoeken uitgevoerd naar de pijn die ik voel op de borst en binnenkort krijg ik nog een MRI zodat ze het hart nog beter kunnen zien dan met een echo. Even afwachten wat daar uit komt, maar de cardioloog verwacht niks ‘geks’ te zien.

En dan is het straks gewoon vakantie! Wel een wat gekke vakantie, aangezien we niet echt weg kunnen zoals we dat in de planning hadden. Ik zou eigenlijk begin augustus naar Noord-Macedonië gaan. Iets waar ik heel erg naar uitkeek en wat echt een soort beloning was voor al het harde werken van afgelopen tijd. Maar dat gaat dus niet door… Misschien dat we nog wel een paar daagjes in Nederland weg gaan, zodat we in ieder geval niet de hele zomer bij huis zitten en er wel even uit zijn. Wel is de zomer ook de tijd van veel zon, dus het wordt de komende maanden weer veel smeren met zonnebrand… Of ik moet gewoon niet naar buiten gaan, haha.