Chronisch ziek worden is iets wat je niet alleen fysiek raakt. Naast dat je lichamelijke klachten hebt, is het ook iets waar je mentaal mee moet leren omgaan. Je moet je realiseren dat het nooit meer zoals eerder wordt. Dat je nooit meer zo vitaal, fit en energiek zal zijn als voor je ziekte en dat je toekomst er misschien ook wel anders uit gaat zien. Zoiets moet je langzaam leren accepteren (zowel alleen als met anderen samen) en daarbij leren om de positieve kant te blijven zien. Maar als je vervolgens ziet dat iedereen om je heen doorgaat met zijn leven en veel dingen kan doen zoals hij of zij dat wil, maar dat jij weer een avond op de bank moet zitten terwijl je eigenlijk die dingen ook zou willen doen, dan is het wel echt lastig om te accepteren.
De laatste tijd heb ik weer wat meer moeite met de balans vinden tussen inspanning en ontspanning. Lichamelijk gezien gaat het best goed. Ik heb weinig pijnklachten en ook de prednison mag verder afgebouwd worden. Maar als je je dan lichamelijk wel goed voelt, dan ga je denk ik onbewust meer doen, omdat ik dat eerder (toen ik nog gezond was) ook nog kon. Voordat je het weet ga je dan over je grenzen heen. Ik merk dat overal in mijn lichaam, maar ook mentaal. Ik word dan heel onrustig, druk in mijn hoofd, vermoeider en erg prikkelbaar. Als ik niet oplet, kan ik daar erg in blijven hangen. Op dat soort momenten moet ik zelf de continue gedachten doorbreken en afleiding zoeken in andere dingen. Maar dat is vaak niet zo makkelijk.
Veel mensen zeggen mij dat chronisch ziek worden je in een soort van rouwproces brengt. Je moet accepteren dat je een ander leven krijgt dan dat je van tevoren had bedacht. Je toekomst kan er anders uit gaan zien dan je eigenlijk wil en misschien moet je dingen aanpassen omdat je die minder goed kan. Dat kan soms erg confronterend zijn. Maar dit alles houd niet in dat het minder leuk hoeft te zijn. Ja, het wordt anders, maar het kan net zo leuk zijn en misschien wel leuker!
Voor nu blijft het soms lastig om de balans te vinden en niet over mijn grenzen heen te gaan en me niet te druk te maken over van alles.
Maar dit alles kost gewoon tijd…
Jong en Lupus 